ما در جهانی زندگی میکنیم که به شدت تحت تاثیر انسانهاست،اما همیشه مساله این نیست. انسان متمدن در طی ده ها هزار سال از گروه های کوچک انسانهای شکارچی- خوراک جو تکامل یافته است. نیاکان ما قبل از اینکه کشت گیاهان و اهلی کردن حیوانات را بیاموزند با شکار، ماهیگیری و جمع آوری فراورده های گیاهی  گذران زندگی می کرده اند. این روند به گونه ای کاملا ناشناخته گونه انسان را شکل داده است.

دیوارنگاره های غارها نشان می دهد که احترام به سایر حیوانات همیشه اهمیت داشته است. شکار باعث بوجود آمدن اولین پناهگاه های حیات وحش گردیده و ماهیگیران برای احیای رودخانه ها سازماندهی انجام داده اند.سازمانهای حمایت از حیوانات معمولا توسط افرادی که حس همدلی با حیوانات خانگی را کسب کرده اند به وجود آمده است.

این روزها انسانها بر طبیعت چیره شده اند و به غنای آن لطمه زده اند.اما همه ما برای داشتن هوای قابل تنفس ، آب سالم و آب و هوای ملایم برای کشت غلات به طبیعت وابسته هستیم.بسیاری از ما برای حفظ سلامتی به گشت و گذار در طبیعت می پردازیم. ما باید راه  های مدیریت صحیح طبیعت را بیاموزیم اما نه فقط به خاطر کووید-19 و قاچاق حیات وحش . اگر شما از خوردن غذاهای طبیعی - وحشی و یا فقط از مشاهده حیات وحش لذت  می برید ، شما هم می توانید از این ذخایر حفاظت کنید.

شکارچی ها و علاقه مندان به مشاهده حیات وحش معمولا با هم همکاری نمی کنند ، اما ،لازم است که همکاری کنند. این مناقشات توجه ها را به کلی از تهدیدها منحرف می کند مانند موضوع تغییرات آب و هوایی. استفاده پایدار از منابع طبیعی تجدید پذیر تفاوتی با استفاده از فراورده های کشاورزی- دامی نداشته و شاید اغلب برای حفاظت از طبیعت بهتر باشند. شکار ، کشاورزی و سایر استفاده ها از منابع طبیعی می توانند راه حل هایی برای حفاظت و جلوگیری از تهدیدهای گرمایش جهانی باشند. به نظر لازم است تا ما بر راه حل ها، بر اساس تکنولوژی هایی که سبب ایجاد معیشت های نوین گردیده و همچنین ذات طبیعت تمرکز کنیم.